در گروگانِ دو قدرت

 

در گروگانِ دو قدرت: جمهوری اسلامی و اسرائیل

مسئولیت وضعیت فاجعه‌بار این روزهای ایران، پیش از هر عامل خارجی، با جمهوری اسلامی است؛ نظامی که با سیاست‌های ویرانگر منطقه‌ای، کشور را به میدان درگیری‌های خطرناک کشانده و مردم را گروگان ایدئولوژی خود کرده است. اما این واقعیت، چیزی از ماهیت تجاوزکارانه و اشغال‌گر اسرائیل کم نمی‌کند.

اسرائیل از روز نخست، پروژه‌ای نظامی-سیاسی بود؛ نه دفاعی، نه مشروع.
ساکنان امروز غزه، بازماندگان اخراج‌شدگان از اطراف تل‌آویو‌اند. جرم تاریخی فلسطینی‌ها این است که هنوز هستند و هنوز مقاومت می‌کنند.

در این میان، تأسف‌بار است که برخی در ایران، از سر نفرت از جمهوری اسلامی، دل‌خوش به حملات اسرائیل شده‌اند؛ گویی آزادی را می‌توان با موشک آورد. حمایت از جنایتکارانی چون نتانیاهو، نه نشانه‌ تحلیل، بلکه علامت سقوط اخلاقی و توهم سیاسی است.

جنگ اخیر، جنگ ما نیست؛ و هیچ دلیلی برای ورود ایران به آن وجود نداشت. اما پاسخ به این فاجعه، توسل به دشمن تاریخی این منطقه نیست. راه رهایی مردم ایران، از مسیر استقلال فکری، سیاست‌ورزی آگاهانه و وفاداری به کرامت انسانی می‌گذرد — نه از آسمان پهپادها، نه از شاهزاده‌ای که سال‌هاست از واقعیت ایران فاصله گرفته و امید به او، بیش از آن‌که نشانه بلوغ سیاسی باشد، گواهی‌ست بر عمق سرخوردگی ما از بدیل‌های موجود. هیچ آینده‌ای بر پایه توهم بنا نمی‌شود، حتی اگر آن توهم در لباس پادشاهی بازگشته باشد.