دو هفته پیش

 

آبان است 
دو هفته پیش جراحی شدم.
تو اتاق ریکاوری از درد می لرزیدم و به پرستار گفتم می تونم گریه کنم و گفت البته و من به زور دو سه قطره اشک ریختم. 

همون شب از بیمارستان مرخص شم
نیمه هوشیار و دردناک 

امروز راه می روم . خیالم راحت است که آرماتور بندی پام خوب و درسته و با اعتماد به پام راه می رم .
بلی لنگ می زنم .
اما
هر روز با هم چالش داریم این روزها روی نوک پا راه رفتن را تمرین می کنم .

 

گذشت تا جراحی بعدی ...

 

گذشت و خوب گذشت .
خوب از هر جهت
از بابت مهارت دکتر جراحم 
از بابت روحیه شادانم 
از اینکه فاجعه ای روحی و جسمی می توانست باشد اما نشد، نگذاشتم که بشود.