دد

 

 

یک انسانی در زندگی من بود؟ هست؟ خواهد بود ؟؟؟؟؟

که کل دنیای مرا بهم ریخته. روح. روان. جسم. رابطه ام با ادمها را .

شاید به جای انسان باید بگویم یک دد، یک درد در زندگی من بود، هست که میخواهم نباشد از بیخ و بن .

 

 

 

 

 

Kachi

 

 

امروز به فرشت گفتم کاچی درست میکنی برام؟ گفت مگه چله نداری؟ گفتم خوب نیستم و توضیح دادم چرا 
بردتم آشپزخانه و به مقدار خیلی خیلی کره تو ظرف ریخت و آرد را گفت تفت بده بعد آب بریز روش. منم خلاقیت به خرج دادم و هل سابیده و گلاب بهش اضافه کردم تا قل قل کاچی در اومد و قابل خوردن شد. شکر و دارچینم گذاشتم دم دست هر کس به مذاق خودش استفاده کند.
خوش طعم بود و مادر اولین اشارت را به من داد که باید یاد بگیری آشپزی را، همه چیز میوه و عسل و سالاد و سویا تکه ای نیست ....
درست میگفت 
اما راستش آشپزی گیاهی چیز دیگری است.

 

 

 

 

این م از این

 

 

خب واکنش و رفتار و سوال آدمها هر چقدر بی منظور باشه، ممکنه سو تفاهم بزرگی رو ایجاد کنه .

حس ام این ه این روزها بهتره دنبال کار بگردم و درس خوندن اولویت دومم باشه .

 

 

 

 

 

چی هستی تو

 

 

یه چیزی میلنگه، نمی دونم چیه !

 

 

 

​​​​​

دومین آرزو

 

 

​​​​​​یکی دیگه از آرزوهام این ه یه مدت تو خونه رهنما محله زندگی کنم.

 

 

 

​​​​

داستان ما آخرش خوب نبود

 

 

ازش می پرسم خوب من نبودم تو کجا بودی، تو چرا نیامدی ؟

گفت غرورش اجازه نمی داد!!!!

این هم عاقبت یه دوستی و آشنایی چهارده پانزده ساله .

مچاله شدم .

 

 

 

 

تولد راه دور

 

 

دوست ترین این روز ها سال نو شخصیت مبارک .

بغل و بوس از تبریز تا استانبول.

 

 

 

 

کاچی

 

 

به فرشت میگم میشه کاچی درست کنی. میگه باشه مادر بزرگ با شیر درس می کرد از اونا درست می کنم برا زائو هم خوبه .

نگاش می کنم میگم شکر خدا نه من زائیدم نه تو .

نمی دونم چرا غش غش می خنده .

 

 

 

 

بسه

 

 

​​​​​​شبیه کابوس بود، خواب دیدم یه گوشی هوشمند خریده به من زنگ زده و من اونو و آدمهای پشت سرش و دانشگاهشو می بینم و می گفت: ببین، ببین،ببین، ....

 

 

 

خاطراتی که باید فراموش شود

 

 

زهر مار است مربا به بخوری و میون جویدن این مربا پاستیل شکل یادش نیفتی، یا بروی رستوران ماهی و بخواهی میگو را همراه برنجت بیاوردند و آه خرمالو دیگر آ خر این ویرانی عظیم است .