تا زمانی که نظام سرمایه داری
تا زمانی که نظام سرمایه داری این اختیار را به کارفرما می دهد که حقوق چندین میلیونی اش را سر ماه دریافت کند و به کارمندان یا درست تر بگویم "کارگرانش" مطابق مصوبه حقوق کارگران حقوق دهد. داستان زندگی همین کارگران استثمار شده یک داستان تکراری است که از اول ماه تا آخر ماه هر روز پول هایت را بشماری که چقدر مانده و چقدر از جیب رفته است. آیتم های سلامتی شخصی و فرزندان در اولویت نیستند. فکر کردن به دندان پزشک یک شوخی بزرگ است و اگر کسی از اعضا خانواده دچار بیماری صعب العلاج شود دیگر نور علی نور است. تغذیه سالم و مدیریت سفره خانه می شود هزار خوان رستم. سفر و تفریح معنائی ندارد. پشتوانه مالی داشتن و وسیله نقلیه شخصی داشتن خوش شانسی یک کارگر است.
خواسته مشروع فرزندان مدام به آینده حواله می شود و در این ایام آموزش اینترنتی دغدغه خرید گوشی هوشمند و خرید شارژ اینترنت دردسری بزرگ شده و ... و ... و ...در بهترین نتیجه پدری همیشه شرمنده و خسته ، مادری که صبوری اش در توضیح شرایط برای فرزندانش و قبول طبقه اجتماعی شان دل شکسته ترین است.
تا نظام سرمایه داری به کارفرما اجازه دریافت حقوق ده برابر حقوق کارگر می دهد،داستان زندگی خیلی آدمها همین قدر سخت و غیر انسانی است و تفاوت طبقاتی و در اصل میزان درآمد فردی می شود شاخص و بهانه سنجش ارزش انسان و این که چه کسی برتر و چه کسی پست تر است.
