حس

 

​​​​​​حس غریب کوچ کردن.

 

 

 

دلتنگی

 

به روم نمی آرم اما آی دلتنگشم.

 

 

 

​​​

NGO

 

خدا گر ز حکمت ببندد دَری

ز رَحمَت گُشاید درِ دیگری

 

 

 

بیماری سخت سر جنبانک

 

این ناخوشی بد بد بد بود 

سخت گذشت و تازه تازه دارم به حال نرمال در میام .

 

 

 

شیفته

 

شیفته این مردم که وقتی در اوج درد چشم بسته می ناله وقتی چشماشو وا می کنه میبینه اونی که داره جا به جاش می کنه و سبب دردش شده دخترشه به جای ناله با لبخند بر میگرده می گه درد ندارم آ .

 

 

 

مریضی

 

نه به چند روز پیش که نشستم جلو دکتر و گفتم من خیلی خوبم و نمی دونم چرا اومدم پیشتون

نه به این روزا که سرمو از رو بالش بر میدارم دنیا دورم میچرخه.

 

 

 

 

می ترسم بخوابم

 

می ترسم بخوابم و مثل سال پیش بیدار شم و هیچی یادم نیاد.

 

 

 

 

یا خدا

 

برق قطع می شه

تشک مواج کار نمی کنه

زخم بستر شروع می شه

 

 

 

این روزهای عجیب

 

یه طورایی شدم 

بابا ناخوش ه از بس بدنش استخونی شده زود دچار زخم بستر میشه و ضعیف شده. 

یه مدت باورم این بود خدایا نگذار شرایط بدتر شه خودت دستشو بگیر و راحتش کن

اما

الان ه میگم بابای من حتی اگه یه روز بره من نخواهم گفت راحت شد

چون دارم تمام تلاشمو میکنم راحت راحت باشه و این دوره بهبودی زخم ها رو رد کنه مثل روزهای قبل زخم باز با هم خواهیم خندید و درد رو پس می زنیم و رو مبل کنار تختش با هم قهوه می خوریم .

 

 

 

 

زخم و تاول

 

دیشب تشک مواج بابا خاموش شده بود و یه سرخی پیش زمینه بستر بزرگ با تاول رو استخون رون پای راستش دیدم و خب قطعا ناراحت شدم ولی یکهو خم شدم زخم رو بوسیدم و گفتم تو با من نمی تونی یکی بدو کنی قرمز خان! من بابامو بیشتر از تو دوس دارم.