از خودم، تفکرم، حسم، منطقم بیزارم !
چون
یا تفکر یا جسم یا منطقم اشتباه می کنه
یا
آدمهای که فکر می کنم کنار اسمشان احساسی هست یا دوستی، توهم خوشبینانه ای بیش نیستند !
باز تمام شد
باز
باز
دوباره
سه باره
.
.
هشت باره
.
.
هزار باره
.
.
در گروگانِ دو قدرت: جمهوری اسلامی و اسرائیل
مسئولیت وضعیت فاجعه‌بار این روزهای ایران، پیش از هر عامل خارجی، با جمهوری اسلامی است؛ نظامی که با سیاست‌های ویرانگر منطقه‌ای، کشور را به میدان درگیری‌های خطرناک کشانده و مردم را گروگان ایدئولوژی خود کرده است. اما این واقعیت، چیزی از ماهیت تجاوزکارانه و اشغال‌گر اسرائیل کم نمی‌کند.
اسرائیل از روز نخست، پروژه‌ای نظامی-سیاسی بود؛ نه دفاعی، نه مشروع.
ساکنان امروز غزه، بازماندگان اخراج‌شدگان از اطراف تل‌آویو‌اند. جرم تاریخی فلسطینی‌ها این است که هنوز هستند و هنوز مقاومت می‌کنند.
در این میان، تأسف‌بار است که برخی در ایران، از سر نفرت از جمهوری اسلامی، دل‌خوش به حملات اسرائیل شده‌اند؛ گویی آزادی را می‌توان با موشک آورد. حمایت از جنایتکارانی چون نتانیاهو، نه نشانه تحلیل، بلکه علامت سقوط اخلاقی و توهم سیاسی است.
جنگ اخیر، جنگ ما نیست؛ و هیچ دلیلی برای ورود ایران به آن وجود نداشت. اما پاسخ به این فاجعه، توسل به دشمن تاریخی این منطقه نیست. راه رهایی مردم ایران، از مسیر استقلال فکری، سیاست‌ورزی آگاهانه و وفاداری به کرامت انسانی می‌گذرد — نه از آسمان پهپادها، نه از شاهزاده‌ای که سال‌هاست از واقعیت ایران فاصله گرفته و امید به او، بیش از آن‌که نشانه بلوغ سیاسی باشد، گواهی‌ست بر عمق سرخوردگی ما از بدیل‌های موجود. هیچ آینده‌ای بر پایه توهم بنا نمی‌شود، حتی اگر آن توهم در لباس پادشاهی بازگشته باشد.
یه مدتی ه داریم قسمتی از پارکینگ رو تبدیل به کارگاه می کنیم . چهار نفر تو خونه دارن کار می کنن، یکی گچ کاری می کنه یکی لوله کشی، اونیکی کارای برق رو انجام میده و چهارمی نمی دونم چی کار می کنه ... از صبح همه خرید های خونه رو آن لاین انجام دادم و جالبیش این ه که یه راننده ثابت که یه پسر جوان مو فرفری ه از صبح سفارشامو از جاهای مختلف داره میاره دم در از سبزی فروشی از طباخی از سوپری ...
زنگ می زنه منم بیا دم در
منم میرم دم در بهش می گم وا بازم که تویی
الکی الکی دل خوشی ساختیم برا خودمون .
یک سال پیش حوالی همین ساعت ساناز پیدایم کرد .
و
ما برای زنده گان گریستیم
برای مرده گان
برای ابن خاک
برای سرزمینی که صدای زندگی، با گلوله خفه می شود.
چو خواهد که ویران شود عالمی
کند ملک در پنجه ظالمی
سعدی
ته نوشت : اعدام مجاهد کورکور ... بغض
الان باید از پس زندگی بر بیاییم
اما بعدا یادم بنداز برایت تعریف کنم چقدر همه چیز پیچیده و دور از دسترس بود. راهی در جفرافیای دستهای من نبود که پیداش کنم جز هر روز فرو ریختن تکه تکه هایم در بی راهه و اینکه چطور یک سری چیز ها را به ناچار تحمل کردم و فهمیدم بعضی مسیرها، نه انتخاب من بود و نه چیزی که دلم میخواست، اما مجبور شدم ادامه بدم و بگذرم از تو به خاطر خودم .
آخـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
فــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــردا
روز
تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــولــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
