آزار

محمود درویش گفته : چه شیرین است عشق وقتی عذاب میدهد.

امان از این روزها

آینده من را این روزها شکل میدهد. گاهی دلم می لرزد و ناامید می شوم. گاهی به خودم و دانشم می بالم و با خیال امن می نشینم.

اما

راستش را بخواهم بگویم از این که کسی را که دوست دارم از دست بدهم چهار ستون بدنم می لرزد . من با او خندیدم به وسعت دلم و گریه کردم از سویدای جانم 

باید باشد

باید برای من بماند

بگذار بگویم عاشقش شده ام 

خسته کننده

از آدرس های ناشناس و چرخیدن دور خودم

از شرایط یه لنگه پا 

از موندن بین دو مرحله برا رسیدن به هدف

از بی خوابی

از محدودیت

از آدمی که معنی عقبه رو نمی فهمه

از آدمی که معذرت خواهی بلد نیس

از آدم تکراری

از آدم دگم

از ارتباط زیادی

خسته خسته خسته میشم.

خواب

دلم تشنه خواب است، خوابی طولانی از غروب آفتاب تا ظهر روز بعد انگار خستگی جسمی ماسیده به تنم. جالب است که این روزها خواب ممنوع است چون پدر نیاز به مراقبت دارد و مادر دست تنهاست و من خمار خمار در خانه می چرخم و دنبال اولین فرصتم که نه شب بخوابم تا هر وقت که شد .

زن در آینه صدا و سیما

کارشناس صدا و سیما وطنی: میزان طلاق به طرز قابل توجهی بالا رفته است و علت اصلی این امر دانش غلط فمنیستی زنان ایرانی است. زیرا به واسطه این جنبش زنان خانه دار با کار در بیرون از منزل علاوه بر مستقل شدن در دسترس دیگران قرار گرفته و کرامت انسانی زن از بین میرود و ... وسوسه های زنانه و عوامل مربوط به آن سبب بالا رفتن میزان طلاق در کشورمان و به خطر افتادن سلامت زندگی زن و شوهر  شده است و در این میان مردان و کودکان دچار آسیب جدی می شوند

رفتارهای رادیکال جنبش فمنیسم برای شخص من قابل قبول نیست.

اگر برابر خواهی، پرهیز از استفاده ابزاری و جنسی، پرهیز از آسیب و شکنجه بدنی، پرهیز از بیگاری کشیدن و تکرار القا ناقص العقل بودن زن، حق گفتمان و حق شاغل بودن زن، افزایش سواد اجتماعی و باور عزت و منزلت انسانی زن و ... به قول صدا و سیما وطنی فتنه فمنیستی است و عامل طلاق است

از دید من تلاش و مجاهده عاقله زنان انسان گرا در نظام مرد سالار بیمارگونه است

و تنها راه نجات زن برای زندگی درست و انسان وار اوست.

 

چرا تا ابد

آدم ها چرا ازدواج می کنند ؟

دریا مرمره

 

 

 

 

لب ساحل دریای مرمره (Marmara) نشسته بودیم و من از دوستم عکس می گرفتم. عکس گرفتن ها که تمام شد به دریا مرمره نگاه کردم و ارتفاع موج ها رو تا یک متر دیدم قبل بیان تعجبم اندازه یه تشت از آب دریا ریخت روی سرم تا بخواهم بجنبم وسط جیغ و خنده های دلی و نگرانی برای گوشی دوستم و یاد آوری سکانس بالایی فیلم "وقتی که ماه کامل شد" این بار یه تشت پُر پُر آب دریا ریخت تو بغلم. خیس آب شده بودم و میخندیدیم.
چقدر در استانبول خندیدم، توی چشمهای هم نگاه کردیم و روز رو شب کردیم، بالا و پائین پریدیم زندگی ما در استانبول جاری بود.



 

چه کنم

مادر بی تاب است از بابت پا به ماه بودن خواهرم و دستی که به او نمی رسد 

مادر بی تاب است از بابت پدر که مچاله شده

چه کنم با اشک هایش

چه کنم 

.

.

.

بی انصافیه

تو یه بازه زمانی دوستان چندین ساله مو، همکارامو، عزیزترین آدم خانوادمو سر مسائل اخلاق و عدم مراعات همدیگر از دست دادم. شده رابطه ته خط، نقطه !!!!!!

نمی خوام قضاوت کنم، یا کسی رو مقصر بدونم. اصلن همه تقصیرها گرد من

این که گارد گرفته شه برا صحبت، معذرت خواهی متقابل، پذیرش اشتباه متقابل بد اتفاقی نیست که متاسفانه مردم این خاکی که من دوستش دارم انقدر دچار غرور هستند که صحبت و معذرت خواهی براشون معنا ندارد چون در ذهنشون همه چی از جانب اونها درست و بی نقص بوده. در حالی که من معتقدم ویرونی  هر رابطه ای حاصل کنش و واکنش دو طرفه هست.
الان یه گوشه پیدا کردم و همه رو اونجا جا دادم و وقتی به اون گوشه نگاه می کنم درد سرتاپای وجودمو می گیره
اما
چاره ای جز ساختن و سوختن و مرهمِ زمان نیست.

ازت بدم نمی آد از تفکرت متنفرم

این که تفکر کهنه گرای کسی سبب شه تو بشی میوه ممنوعه عزیزت

و خودت که سهله خانوادت حق داشتن عزیزت رو نداشته باشن خیلی درده 

خیلی

خیلی