صفحات شخصی
صفحات شخصی و نوشتار های شخصی حاصل دیدگاه پدیدار شناختی خود فرد است
اما ماحصل گفتگوهای پیش آمده منحصرا اخلاق گرا، غیر جانبدارانه، حق مدار نیست.
چون هر انسان برگرفته از دنیا پدیدار شناختی اش، خودش را بر حق میداند و در بحث و جدل ها نباید منتظر نتیجه اخلاق گریانه بود.
در راستا پست قبل و صحبت ها باید یاد آور شوم، در دایره جغرافیایی زندگی می کنیم که تعریفی از آزادی و رفاه اجتماعی در آن وجود ندارد و حتی راهی برای رسیدن به آن.
بین ملت و دولت کانالی برای ارتباط نتیجه بخش وجود ندارد و همین سبب می شود مردم رنج دیده و ناامید و دچار خفقان از ابزار خود"جان" خود استفاده می کنند تا فریاد خود را به گوش دنیا و مردم برسانند.
به عنوان مثال در تونس فردی خودش را به آتش می کشد و جریان نه چندان موفق بهار عربی راه می افتد.در سودان مبارزات مردمی با تلفات دولت را تغییر می دهند.در مصر در یک روز هشتصد پنجاه نفر قتل عام می شوند، در لیبی و بحرین جنبش هایی صورت میگیرد و جنگ خونین سوریه پا برجاست همانند بحران یمن و الجزایر و سودان..
دور نرویم کشور خودمان و خفقان و سرکوب و خون و گلوله و موشک و ....
حال کسی روزه مرگ را انتخاب می کندو با جانش به مبارزه برای حق و باورش می رود (سوای وابستکی به هر گروه و ایدولوژی) و ما هیچ حواسمان نیست میان کلمات و نقدها و جر و بحث ها جان انسان ی گرفته می شود.
چون همین جغرافیا به ما یاد داده حرف بزنیم و عمل نکنیم.
برای من این چشمهای خالی از زندگی و این تن سرد و صدای که در حافظه ام شناور است، در این جهان پُر از حرف و تحلیل ، سوای هر ایدولوژی ستایش برانگیز است.
کسی که حرف نزد و عمل کرد و خودش و راهش و هنرش را باور داشت
به این امید که تغییری حاصل شود .
