هفت روز

 

مبارک بماند این امروز، هفت روز قبل رفتنت!!!! از قدیم گفته اند عدد هفت حکایت ها دارد.

 

 

 

هشت

 

هشت روز دارمت، شمارش معکوس شروع شد.

 

 

 

شیشه شیر

 

 

آخه یه نی نی ده روزه چطور میتونه خودش شیشه شیرش رو دس بگیره و شیرش رو بخوره ؟

مستتر السلطنه

 

محض اطلاع جناب مهربان ارتقا نام یافته به مُستَتر السلطنه .

 

مهربانم

 

و باز آنجا که علیرضا قربانی می خواند:

تو نه خوابی

نه خیالی

نه تمنای محالی

نه ز دیروز و نه فردا نه ز افسانه نه رویا

رویای منی

خواب منی

درد دل بیداری من

تو حسرت پنهان شده در خنده و در زاری من

 

 

 

Lost in Translation

 

 

 

 

 

 

 

نمی دانم در این مورد ...

 

 

نمی دانم در این مورد چند بار خواهم نوشت. ناخن هایم را لاک صورتی زدم و منتظرم خشک شوند تا وسایل سفر فردایمان با مهربان را آماده کنم اما ذهنم در گیر است از خودم می پرسم چه شد رابطه ام تمام شد در موقعیتی به اصطلاح اوج دروغین! آدمم کجاست؟ روی مبل زرد رنگ دراز کشیده و زل زده به سقف؟ یا خیالش راحت است و به کارهایش می رسد؟ ته دلش هم یک انگشت وسط نشان دنیا میدهد و می گوید دیدی با تهمت و چهار تا لیچار پروندمش!
دنیا با من خوب تا کرد و مهربانم را آورد به زندگی ام. کلی سفر رفتیم و خواهیم رفت. از همه مهمتر او برای بودن من در زندگی اش جنگید و ایستاد و ایستاده و روزِ شب نمی شود اگر نبینمش و به من نخندد.
اما سوال هایم هنوز بی جواب است. اصلن من خدای سوال های بی جواب از آدمها اشتباه هستم.

 

 

 

جراحی زیبایی

 

 

هر کسی دلیلی داره برای جراحی زیبائی دیدگاه نقادانه ندارم که کار درستی است یا نه تا شبیه روزنامه ها و شبکه تلوزیون ملی از اثرات مخرب روحی این عمل ها بنویسم.
.
اتفاقن خود من عمل زیبایی #بلفاروپلاستی انجام داده ام و بسیار راضی و خشنودم.

چه کنم که با #جراحی_بینی مشکل دارم
پنجاه درصد به کنار اما پنجاه درصد بقیه را تماشا می کنم نفسم را بند می آورند، از خودم میپرسم ایده پزشک بوده یا خواسته خود فرد؟
 دماغ های عروسکی یا حالت سر بالا انگار دکتر محترم تو اتاق عمل یه خط سری دوزی راه انداخته بی توجه به فرم صورت فرد.
دردم می آید آخر این چه عملی است که سن دخترکان معصوم را با سیر نزولی میبرید بالا همه شده اند چهل ساله های بینی عمل کرده  که در اصل بیست و پنج سالشان است و سخت است از زیبای انتخابشان بگویم.

 

 

 

 

 

 

 

 

دکتر بسکی

 

 

دو بار دیدمشان، اولین بار شش سال پیش بود به بهانه درمان سرطان آخرین تیر ترکش مان برای زنده ماندن «روزه آب» بود به خیالمان!
 
پزشکی بود غریب و عجیب، طبیعت را  می پرستید و رفتارش با بیمارانش موج سینوسی خشم و عطوفت بود، هیچ وقت فراموش نمی کنم آن روز را که در خانه «تنگ راه» ش قبر کنده شده اش را نشانمان داد و گفت از مرگ نمی ترسد و اگر بمیرد آنجا آرام می گیرد تا ابد.

سری دوم سه یا دو سال پیش بود با خانم مهوش شیخ الاسلامی و آقای ماجد نیسی برای کامل کردن مجموعه مستند «تنگراه» به سراغش رفتیم. خبر آمد سکته کرده به باغ «تنگراه» ش سر زدیم که سر تا پا هرس شده بود هنوزم نرمی نمدهای خانه «تنگراه» اش در حافظه پاهایم مانده است.
 به گنبد و منزل شخصی اس سر زدیم و آن چه نباید می دیدیم را دیدیم . آن اسطوره رعب و عطوفت از پا افتاده بود.
ماجد نیسی عزیز که برای خداحافظی  بوسیدش اشک قُل میزد توی چشمهایم.

حالا او آن مرد غریب رعب و عطوف دنیا ما را ترک کرده ..... مردی که طبیعت را پاک دوست داشت و انسانها را سالم

حس می کنم کلی حکایت ناتمام دارم که در گنبد جا مانده و باید روزی به گنبد سری بزنم و زندگی ام را مرور کنم و جور دیگری با زندگی برقصم.

یادت گرامی   

 

 

 

 

اهورا

 

خب بالاخره اسم نی نی مشخص شد  «اهورا» 

و این شروع یه داستان خنده داره تا حالا مورد داشتیم  آهو ، آهورا، هورا، آهندان، هیولا صدا شده توسط افراد مسن خانواده .