رابطه داغون
وقتی یه رابطه ای داغون می شه ( عمدا از لفظ تمام شدن استفاده نکردم) این رابطه داغون ماحصل تلاش دو نفره در خرابکاری
اما این که اشتباهاتمون رو نپذیریم
تهمت بزنیم
انگشت اتهام سمت کسی دراز کنیم در حالی که خودمونم مقصریم مسخره ترین اتفاق دنیاس.
من از یه رابطه داغون شده با یه آدم خوب اومدم بیرون. آدمم بیشتر تو خودش بود و از همه مهمتر به سرانجام رسیدن رابطه رو تو این سن نمی خواست و خب به گفته خودش خانواده هم مخالفت می کردند و یه روز با یه اسمس رابطه داغون شد. هر چی ارتباط بعد اون بود بی معنا بود برای من. من پذیرفته نشدم. من طرد شدم کجا باشم ؟
ترک رابطه آسون نبود، هنوزم فکرم گاهی درگیر این سفسطه بازی و کش دادن این رابطه هستم که تو که میدونستی آخر نداره چرا بودی ؟
این وسط همکارا هم لطف کردن خوب بالا آوردن روم شخصیت اصلیشونو و من داغون شدم در حالی که خوب بودم.
گاهی فکر میکنم علت تشنج ها یا به قول دکترم حمله های عصبی بر اثر فشارهای است که دوستانم برایم ایجاد کردن.
و گذر ازشون وسط این حافظه نیمه بیدار کمی سخته.
الان من تو یه رابطه خوب و منطقی و احساسی ام . حتی فاکتورهای رابطه فعلی من نزدیک به فاکتور های رابطه قبلیمه
هم من هم یارم انقدر به هم انگیزه و شوق میدیم که از نشدنی ها نمی ترسیم و منی که حاضر نبودم برم کلاس زبان الان با اشتیاق فراوان آماده میشم برا رفتن به کلاس زبان
یارم دوستم دارد و من هم دوستش دارم. با هم صحبت می کنیم در مورد مشکلات و یادمون نمی ره وسط درس و مشق و کار اولویت اول همیم
کالا رابطه و ازدواج بودن یه مقوله جدی ه که تو هر کسی نیست. وقتی این کالا نیستی و از پس مسئولیت هات بر نمی آی بهتره اصلن وارد بازی نشی چون هم خودت می بازی هم یکی دیگه رو بازنده می کنی.
