در های کارخانه ها

 

 

از گفته های سیمون دوبوار وام می گیرم :
"درهای کارخانه‌ها، اداره‌ها و دانشکده‌ها را به روی زنان باز می‌کنند، ولی هم‌چنان بر این عقیده‌اند که ازدواج برای زنان محترمانه‌ترین کسب و کار است" چه به عنوان مدیر موفقی یک شرکت چه به عنوان استاد دانشگاه چه پزشک معلم و ...و .... زمانی که ازدواج نکنی و همسری نداشته باشی گویی هویت فردی نداری

و تا زنان این جامعه ورای هویتی که بر اساس ازدواج بر آن ها تحمیل می شود به فکر خود سازی نباشند به فکر وانهادگی و بلوغ فردی نباشند.



 

 

اضافه وزن

اضافه وزن رو باید جدی گرفت وقتی اذیتت میده 
ب 
بسم الله رو گفتیم برا آب کردنش.


 

ز بودنم چه

ز بودنم چه افزود ؟
نبودم چه کاهد ؟

 

سیمین بهبهانی 

 

 

 

یه سری آدم

 

 

یه سری آدم تو ذهنم به ترتیب نشستن که توضیح بدن چرا ؟




 

خواب میدیدم

 

 

خواب میدیدم و میدونستم که دارم خواب می بینم و بیدار خواهم شد اما تصویرم از بیداری، تصویر چند سال قبل بود اون موقع که همه چی امن و امان بود.
خواب میدیدم و از خوابی که می دونستم خوابه بیدار می شدم و صدای ناله بابا رو می شنیدم . شوکه می شدم از زمان حال چون چیزی که منتظرش بودم بیداری در چند سال گذشته بود.

 

 

 

برف فروردین

 

نمی دانم چند شنبه است، نمی دانم کدامین روز هفته است اما میدانم بهار است و فروردین و برف باریده و هو هو ی باد می خواهد کسی را از خواب بیدار کند.

 

 

 

تصرف عدوانی دو

 

 

کتاب تصرف عدوانی رو به هر کسی برای خواندن پیشنهاد نمی دهم.
اما
اگر فردی در رابطه باشد و در رابطه اش سر در گم از نبود و چرایی بعضی چیزها باشد، جزو کتاب هایی است که حتمن به آن فرد پیشنهادش می دهم تا بخواند.
کتابی که شخصیت های کتاب خود را عاقله زن یا عاقله مردی می دانند که زن اسیر تعبیر و عشق و انتظار است و مرد اسیرهر چه پیش آید خوش آید.
مرد عاشق زن نیست و زن عاشق مرد است.
کسی در بی تفاوتی محض زندگی می کند و دیگری را علنا می پیچاند و دیگری از وسواس و تعبیرو انتظار فرو پاشیده .
توهم عشق
توهم رابطه
انتظار برآورده نشده
مثل گیر کردن در باتلاق است
و
قطعا رابطه انسانی و عاشقانه چیزی جز این است و هر جا به این نقطه رسید باید گذاشت و رفت.
هر جا حرمت فردی در یک رابطه زیر سوال رود آنجا باید گذاشت و رفت.

 

 

 

عمران صالحی، تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران

 

 

+به نظرم «صمد» کم لطفی کرد. حقیقت این است که حق این آدم ضایع شده. آن موقعی که هیچ کس درزمینه ادبیات کودکان وجود نداشت، او شروع کننده داستان های کودکان بود. ما در واقع با کارهای « یمینی شریف» بزرگ شده ایم. هم در زمینه داستان و هم شعر. به نظر من باید از این آدم تجلیل و حقش ادا شود.

به نظر من بعضی تفکرات سیاسی «صمد» قابل دفاع نیست. با همه حرمتی که برای صمد قائلم، این را می گویم. مثلا اینکه او بالای یکی از داستان هایش می نویسد: «بچه هایی که با ماشین شخصی به مدرسه میروند؛ حق ندارند این داستان را بخوانند». واقعا این حرف چه معنایی دارد. نمی دانم صمد اگر حالا زنده بود چه فکر می کرد. به هر حال هم صمد احتیاج به نقادی دارد و هم یمینی شریف احتیاج به اعاده حیثیت.

 

+خیلی غصه ام می شود که بچه های امروز ما نمی توانند بچگی کنند. همان طور که جوان های ما نمی توانند جوانی کمند.

 

 

 

​​​​​​

این روزها غمگین ترم

 

در روزهای که نزدیکترم به بابا و کل مسئولیت کاراش با منه، خلوتشم با منه 

دست همو میگیریم من حرف میزنم و اون دستمو محکم تر فشار میده

این روزها غمگین ترم .

 

 

 

 

شانس موبایلی

 

موبایل من هر جا میره واسه تعمیر مغازهه رو شیشه اش می نویسه به علت فوت یکی از بستگان یا به علت کرونا یا دلم میخواد مغازم تعطیل باشه تا ده روز دست یکی همی جوری می میونه .